Vergeten verdriet
Beeld je in: je hebt een droom van een dochter maar wanneer ze vijf is, slaat het noodlot toe. Het ondenkbare gebeurt. Je kind sterft aan een hartkwaal en jij blijft verweesd achter. Hoe ga je om met zo’n immens verdriet?
In Vergeten verdriet is de ik-verteller pas als oude man in staat om het verlies van zijn dochtertje onder ogen te zien en de herinneringen aan haar toe te laten. Na het overlijden van zijn vrouw zet hij zich aan het schrijven in een poging om haar nagedachtenis levend te houden. Zijn innerlijke monoloog start als een rauwe weerslag van pijn en onmacht, maar gaandeweg ontdekt hij hoe bevrijdend het herinneren werkt.
ISBN: 9789059089211
Verschijningsdatum: 7/02/2018
Aantal bladzijden: 208
Uitgeverij: Davidsfonds
Het is duidelijk dat er aan de basis van dit boek een combinatie ligt zowel van een ervaring in de eigen omgeving als van een diep inzicht in de menselijke psychologie. De opbouw van het verhaal zit goed, de schrijfster geeft de emoties zeer geloofwaardig weer, taal en stijl vloeien. Mijn besluit is duidelijk: dit is een debuutroman die niemand onberoerd laat.
— Paul Verhaeghe
Vergeten Verdriet is een boek dat tot stand is gekomen in de confrontatie met mijn nakend moederschap. De zwangerschap van mijn eerste kind bracht me onverwacht dicht bij een verleden dat ik lange tijd wilde vergeten maar dat mij en mijn familie desalniettemin erg heeft getekend. Het gaat over het verlies van mijn nichtjes toen ik zelf nog een kind was. Het dragen van een kind bracht me ondragelijk dicht bij de angst om een kind te verliezen. Het verlies van een kind is onwezenlijk en onvoorstelbaar maar pas bij mijn moederschap in wording besefte ik ten volle de draagkracht van wat onze familie was overkomen, ook al had ik hierover al ontelbaar keer gesproken met mijn analyticus. De schrik sloeg me om het hart. Schrijven was een noodzakelijk proces om mijn eigen moederschap mogelijk te maken. Een moederschap dat zijn fundamenten kende in liefde en loslaten en niet in de verstikkende kramp van angst was ingebed. En zo werd Vergeten Verdriet eerst geboren. Een verhaal waar een oude man in het schrijven de herinnering aan zijn overleden dochter steeds meer een plaats weet te geven. Het manuscript belandde voor een tijd in de schuif, maar de geboorte van dat verhaal maakte de geboorte van mijn kinderen en mijn moederschap mogelijk.
