Eline Trenson (°1983, Gent) is licentiaat klinische psychologie (Universiteit Gent, 2006) en psychoanalytisch therapeut (Universiteit Gent 2010)*. Maar meer dan dat is ze iemand die op zoek is. Verwonderd vond ze in de psychoanalyse een plek om haar onstilbare honger naar vragen een plaats te geven maar vooral om toe te laten dat sommige vragen mogen blijven bestaan. Het onwrikbare geloof dat slechts antwoorden de potentieel boulverserende kracht van vragen kan tenietdoen kwam hierdoor op de helling te staan. In plaats daarvan ontstond haar passie voor filosofie en haar liefde voor het zoeken op zich, meer dan de focus op het vinden van antwoorden. Vooral de psychoanalytische herlezing van vele filosofen door psychoanalyticus Jacques Lacan en de eigenzinnige opvattingen van filosoof Friedrich Nietzsche hebben haar denken mee vorm gegeven en haar interesse in de mens als moreel wezen met zijn vele ondoorgrondelijke motieven gevoed. Dat toont zich ook in haar voorkeur voor auteurs als Hermann Hesse, Thomas Mann, Connie Palmen, Tom Lanoye, Dimitri Verhulst, Philippe Claudel, Fjodor Dostojevski en vele anderen wiens literatuur niet zelden worden gekenmerkt door wat een mens drijft.

Doorheen haar eigen psychoanalytisch proces ontdekte Eline dat schrijven een manier van spreken was voor haar. En dat spreken op zijn beurt herschrijven kàn zijn. Herschrijven van wat? Van wat al te vaak wordt aangenomen als zijnde ‘de eigen geschiedenis’ . Een schijnbaar vaststaande verzameling van feiten dat veelal de paden die we in ons leven bewandelen mee richting geven. Ze leerde hiaten op te vullen met woorden. Gaten te dichten met zinnen. Ze ontdekte dat een verzwegen verleden kan worden uitgebannen door het te verhalen in het heden. Een verhaal verzinnen betekent zin geven aan wat achter je ligt en mee aan het roer staan aan wat nog te gebeuren staat. Het gaat niet over de ‘ware geschiedenis’ noch dat wat ze vertelt op feiten berust, Eline schrijft immers fictie. Het gaat over de kracht van taal en het verhalen tout court. De woorden van Erwin Mortier staan in Eline haar geheugen gegrift en geven vorm aan haar motief om vooral te blijven schrijven: ‘Schrijven is spreken en zwijgen tegelijkertijd’. Een uitspraak dat vele betekenissen herbergt en waarvan ze er nog dagelijks nieuwe ontdekt.

Na 11 jaar werkzaam op de universiteit Gent als coördinatrice van de permanente vorming psychoanalytische therapie, besloot ze samen met haar man om haar schouders te zetten onder het opleidingscentrum ‘Het Gedachtegoed’ in het hartje van de Franse Perigord Noir. ‘Het Gedachtegoed’ is een cursuscentrum voor filosofie, psychoanalyse, cultuur en maatschappij en verwelkomt iedereen die warm wordt van kritisch denken, lezen en zinvolle dialoog.

*Wijziging: Sinds het onderbreken van mijn lidmaatschap bij de psychologencommissie (lees: betaling lidgeld) mag ik, ondanks mijn studies en jarenlange ervaring, niet langer de term ‘psycholoog’ bezigen en ga ik dus vanaf heden door het leven als ‘licentiaat klinische psychologie ;).